Traumaverwerking
Teleurstellingen horen bij het leven. Maar soms overkomen je gebeurtenissen die zo ingrijpend zijn dat je er alleen of met hulp van familie en/of vrienden niet meer lijkt uit te komen. Dan is er sprake van een trauma. Je vraagt je dan steeds weer af of het ooit wel weer eens goed komt.
Niet alleen onder privéomstandigheden kun je een trauma oplopen, ook beroepshalve geconfronteerd worden met schokkende gebeurtenissen, zoals politie, brandweer, ambulancepersoneel komt veel voor. Psychologische wonden (trauma's) krijgen zelden de aandacht die ze verdienen.
In onze westerse cultuur weten we dikwijls minder goed hoe we hier mee om moeten gaan en hoe een emotioneel gebroken hart geheeld moet worden. Hoe dikwijls bijt je niet op je tanden, slik je je trots in, houd je je tranen tegen om toch maar niets van je gevoelens te hoeven tonen? We zijn geneigd pijn te verdringen, maar het is echter zo, dat pijn zich dan gaat uiten in spanningen en geestelijke of lichamelijke pijn.
De pijn erkennen is een eerste taak. Het kunnen uiten van die pijnlijke gevoelens in een veilige omgeving is de volgende fase. Veilig betekent zonder veroordeling, maar wel met invoelende ondersteuning. Het vinden van een manier om de pijn te herwaarderen is de laatste fase van herstel en leidt je gevoelens in goede banen.
Hulp bij traumaverwerking kan worden ingedeeld in twee fases: in eerste instantie wordt er gewerkt volgens de richtlijnen van het Instituut voor Psychotrauma (IVP) - Meer over traumaverwerking; daarnaast wordt de steeds bekender -van Amerikaanse oorsprong- wordende methodiek EMDR ingezet- zie onder EMDR voor meer informatie.